Oana, of eigenlijk Johanna heeft met recht een dikke buik. Dat komt omdat er een tweeling in zit en omdat ze bijna is uitgerekend. Zelden zag ik zo’n mooie dikke buik. Met haar handen voelde zij de twee steeds bewegen, maar hoe ik ook naar haar buik staarde, ik zag niets, ha, ha. Toch steeds weer wonderlijk dat er een kindje in zit. In dit geval heel wonderlijk, het zijn er twee. Geweldig, maar nog even spannend. Wel enig dat ik de tweeling straks vast mag leggen voor het geboortekaartje. Ik wens haar veel succes met de bevalling.

Wat een verrassing toen ik, tijdens een onderwijs studiedag, oud collega Coby tegenkwam.  Coby, blij als altijd, vertelde mij trots dat ze in verwachting was. Volgens Coby was het geen toeval dat wij elkaar tegenkwamen, volgens mij ook niet. Het eindigde met een lachwekkende herfstsessie in het bos van Baarn bij kasteel Groeneveld. Maar ik verheug mij nu al op de komst van de kleine, dan kom ik weer voor de babyfoto’s en een exclusief kaartje.